خالکوبی حنا عربی معروف به mehndi، یک سنت عروسی است که ممکن است در هند باستان سرچشمه گرفته باشد و در سراسر خاورمیانه و شمال آفریقا رایج است.
هنرمندان حنا که از خمیر قرمز تهیه شده از آسیاب کردن برگ های خشک یک گیاه استفاده می کنند، بسیار مورد توجه هستند و برخی ستاره های رسانه های اجتماعی شده اند.
قبل از اینکه حنا به هنر بدنی تبدیل شود که امروزه آن را می شناسیم، به عنوان یک روش خنک کننده استفاده می شد.
مردان و زنان به طور یکسان دست و پای خود را در محلول حنا خیس می‌کنند، اما چگونه این امر منجر به طراحی‌های پیچیده‌تر و متداول‌تر در هنر بدن شد؟
هنگامی که مردم دست و پای خود را با حنا خیس می کردند تا اثر خنک کنندگی داشته باشد، حنا پوست آنها را لکه دار می کرد و وقتی شروع به محو شدن می کرد، نقش هایی از خود به جا می گذاشت.
بر اساس گزارش ها، این به ایده استفاده از حنا برای طرح های هنری و ظریفی که در دوران مدرن دیده می شود منجر شد. اما حنا از کجا سرچشمه گرفت؟
به دلیل قرن ها تعامل فرهنگی و جابجایی مردم، تعیین دقیق منشأ حنا از کجا می تواند دشوار باشد.
در حالی که شواهدی مبنی بر استفاده از حنا به عنوان تزئین در اوایل هزاره هفتم قبل از میلاد وجود دارد، بیشتر شناخته شده است.
که اولین تمدن هایی که از حنا استفاده می کردند شامل بابلی ها، آشوری ها، سامی ها، کنعانی ها، اوگاریتی ها و سومری ها بودند.
حنا را می‌توان به قرن چهارم و پنجم نیز ردیابی کرد، با تصاویر واضح بر روی بودیساتواها و خدایان نقاشی‌های دیواری غار که نشان می‌دهد چنین است.
این در نهایت به این معنی است که حنا صدها سال قبل از پیدایش اسلام در هند مورد استفاده قرار گرفته است. دین
حنا صدها سال است که از نظر فرهنگی و دارویی در سراسر جهان استفاده می شود.
چه از نظر فرهنگی برای ابراز خود، جشن یک مناسبت خاص مانند عروسی یا تولد، یادآوری (مشابه خالکوبی)، زیبایی، درمان‌های زیبایی یا الهام‌بخشی استفاده شود.
یا از نظر دارویی از طریق برکت و رفاه و طیف وسیعی از درمان‌های موضعی، حنا در فرهنگ های سراسر جهان مورد استفاده قرار گرفته و هنوز هم استفاده می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.